شـده گـودال، اگـر آخـر مـهـمـانـی هـا            به سرِ نـیـزه کـشد حـرف پریشانی ها

 سجده بر تربت تو میکنم اما با شرم            !کـاشکی بشکـنـد از داغ تو پیـشانی ها

تا به ناموس خـدا قصد جسارت نکنند            منّـت سنـگ کـشـد شیـشـۀ ایـرانـی ها

پـی ذبـح تو به فـتـوای شُـریح آمده اند            آبـرو می برد ایـنـگـونـه مـسـلـمانی ها

اهل افغان شدم آقا چو به میـدان دیـدم            رخ نـهـادی به رخ خـونـی افـغـانی ها

خطبۀ خواهرت امید به ما داده حسین!            می رسد خصم تو را وقت پشیمانی ها

بـوریـا پـیـر شد از تازگی زخـم تنـت            چشم پوشیده مگر نعل، ز عـریـانی ها